Het is nu al anderhalve maand geleden dat Enlil is overleden. Alles gaat weer z'n gangetje. De foto is uit de aula gehaald en hangt nu in de nieuwbouw, in het studiehuis waar de onderbouwers het meest hun tijd doorbrengen op school. Het is best moeilijk te bevatten, maar het leven gaat door. Dat van zijn familie, de kinderen op school, leraren en natuurlijk dat van mij. Er spoken allerlei redenen rond waarom hij het zou hebben gedaan, maar eerlijk gezegd zou ik dat niet eens willen weten. Ik zou me er niet goed bij voelen. Maar het gaat steeds beter.
School, tjah... Vroeger vond ik het wel leuk, ik kon niet wachten. Met plezier was ik een kwartier te vroeg op school om bij te kletsen met vriendinnen. Ik denk dat we allemaal wel in het zelfde schuitje zitten, want we skippen meestal het eerste uur en kletsen vervolgens de hele dag door. Ik heb een probleem. Een concentratieprobleem. En ik kan jullie zeggen dat dat best vervelend is als je op de Havo zit. Waarom dat dan weer, denk je nu. Omdat de hele loopbaan, bomvol theorie zit.Ik-moet-mij-concentreren-op-al-die-letters.
Maar ik heb nog een groter probleem. Over drie weken hebben we examens. Boeken met letters en lang zinnen, die je uit je hoofd moet kennen.. Maar dan komt het positieve, mijn middelbare schooltijd zit er dan op! EINDELIJK. Eerst maar eens dat papiertje op zak krijgen.
Ik heb mijn profielwerkstuk ingeleverd en er een mooie 7,2 voor gehaald. De presentatie ging goed en mijn begeleider was tevreden. Mijn partner a.k.a ex-beste vriendin heb ik die avond niet meer gezien. Pfff... We praten nog steeds niet, nee :)
Verder gebeurd er niet veel spannends in mijn leven. Druk aan het leren, twitteren, genieten en nog steeds single. Wie zegt dat je een vriendje nog hebt om gelukkig te zijn? Ja, hij kan er aan meewerken. Als hij het lijf van Ibrahim Afellay heeft, net zo groot is al ik, beetje verstand heeft van voetbal, accepteerd dat ik druk en gek ben, en een beetje van mij houd. Dan pas kunnen we praten.
Dat is een grapje hoor, ik stel niet zo veel eisen. Zolang hij maar niet te groot is, haha :D Dat komt ook wel goed, ik wacht wel op de prins op het witte paard ;-)
Het is nu alweer bijna 3 uur en ik ga naar de koelkast vliegen om iets te eten. Zitten jullie in dezelfde situatie en willen jullie nog een beetje lachen? Lees dan eens deze blog: marchismind.wordpress.com . Mannelijke blogger die beweerd dat PSV dit jaar kampioen word ( DIE GRAPJAS! TWENTE WORD KAMPIOEN <3), kletst over sinaasappels en itunes, maakt zich druk over de 'gaps' in Londen en geeft niks om het milieu :) Kortom, zeker een bezoekje waard!
Sleep well,
Arnela
