Bedankt !

Lieve lezeressen,


als allereerste wil ik jullie bedanken voor alle vele lieve steunbetuigingen in jullie mailtjes en tweets over het verlies van Enlil ! Dankjulliewel!


Ik wil jullie mede delen dat er morgen ( 17-03-2011 ) wél een artikel online komt. Ondanks de omstandigheden wil ik jullie toch iets te lezen doen, het leven gaat toch door. Ik heb het er wel moeilijk mee, ik kende Enlil redelijk goed. Hij kwam altijd met zijn vrienden bij ons in de straat rondhangen, hij was echt een stoere kerel. En zoals zijn mentor vandaag in de speech zei op de herdenking:


'' Hij was een vrolijke, actieve jongen, omringt door vrienden en vriendinnen.  Als ik iets aan het uitleggen was, wilde Enlil ook zijn verhaal vertellen. Dit natuurlijk zonder zijn vinger op te steken. Enlil, zei ik dan, wil je alsjeblieft stil zijn? Maar ik had mijn zin nog niet afgemaakt, of hij zijn verhaal al drie keer verteld, gevolgd door gelach. Van hemzelf natuurlijk. Ik denk dat iedereen het met mij eens is, dat het nu veel te stil is. Je moest Enlil ook geen mietje noemen, want dat was hij niet. Hij ging dan voor je staan om je uit te dagen. Enlil geloofde dat hij de sterkste man ter wereld was. In zijn woorden, 'n beest..''


Prachtig. Zo was hij precies. Zijn vrienden en vriendinnen hadden prachtige gedichten en powerpointpresentatie gemaakt. Er werd ook een moment stilte gehouden. Zijn familie was er ook bij.. Ik hoop dat alle hoop en steun die wij hen proberen te geven, ze ook een beetje helpt om dit te verwerken.
Zijn klas en familie mocht ballonnen loslaten voor hem. 

Tranen op mijn wangen 

rollen naar beneden

zonder doel, met een reden

Je had hier nog zoveel taken

hoe kan je dit je familie en vrienden maken

je had nog zoveel om over te dromen

het is nu te laat en alles is weggenomen

We zijn niet boos op jou,

zolang je je daarboven maar beter voelt

dan hier.